Praten over mensenrechten

Mensenrechten lijken voor ons vaak een ver-van-ons-bed verhaal, iets dat betrekking heeft op meer kwetsbare groepen of samenlevingen ver weg van hier … Anderzijds wringt er voor ons iets bij het schrijven van deze zin. Waarschijnlijk ook bij het lezen? We voelen aan dat mensenrechten een deel van ons zijn, ons dagdagelijkse leven is doorspekt van mensenrechtensituaties en vooral … gesprekken over mensenrechten.

Denk maar aan volgende dagdagelijkse uitspraken als “een degelijk pensioen na een carrière van 40 jaar”, “gezonde lucht aan de schoolpoort”, “mijn kind moet veilig naar school kunnen fietsen”, “handen af van mijn data”, …

Veel zaken vinden we ondertussen, gelukkig, vanzelfsprekend. Over andere zaken kunnen we het grondig oneens zijn. Er staan je nu ongetwijfeld enkele zaken voor de geest: meer camera’s in het straatbeeld of meer wijkagenten, menselijke opvang voor vluchtelingen of een streng asielbeleid, vegetarisme voor iedereen of absolute keuzevrijheid, een hoofddoekenverbod of religieuze vrijheid, … en uiteraard alle schakeringen daartussen.

Het verloop van discussies over dit soort zaken durft al wel eens voorspelbaar zijn 😊 en eindigt regelmatig met een welles-nietes einde. Zuchten en loslaten? Nee, blijven verder praten en daar willen we het graag met jullie over hebben. Hoe houden we een constructieve dialoog over deze mensenrechtendilemma’s gaande gericht op een nieuw evenwicht in de samenleving (want, deze discussies zijn van alle tijden, ze kennen enkel steeds een ander gezicht.)

Aan de hand van communicatietips, praktijkvoorbeelden uit de Ligawerking en enkele cases gaan we samen aan de slag.

Onze oproep luidt immers: blijven praten!! Op de pagina van onze toolkit 'Praten over Mensenrechten' vind je alvast een tiental tips